أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِی لَکُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِینَ. یا بگوید اگر خداوند مرا هدایت کرده بود، بىشک از پرهیزگاران بودم.
سوره‌ی ۳۹: امر - جزء ۲۴ - آیه‌ی 57 . ترجمه‌ی خرمشاهی
ضـمیر در تَقُولَ به همان نفس برمى‌گردد، و مراد از هدایت در هَدَانِی، ارشاد و نشان‌دادن راه است، و معنایش این است: تا آن‌که کسى نگوید: اگر خدا راهنمائیم مى‌کرد از پرهیزگاران مى‌بودم. در حقیقت با این خطاب، عذر و بهانه را از دست کفّار مى‌گیرد. (المیزان)
آیت‌الله مکارم در تفسیر نمونه آورده‌اند: این سخن را گویا زمانى مى‌گوید که او را به پاى میزان حساب مى‌آورند.». (منبع)
در تفسیر نور - تألیف آقای محسن قرائتی- این نکته ذکر شده است: گرچه در آیه‌ی ۵۷، مجرم مى‌خواهد بگوید: خدا مرا هدایت نکرد که به چنین راهى رفتم، ولى در آیه‌ی ۵۹ پاسخ مى‌شنود که ما تو را هدایت کردیم و اتمام حجّت نمودیم، ولى تو خود اهل تکذیب و استکبار بودى.» پیام آیه این است که مُجرم در قیامت، به دنبال تبرئه‌ى خود است.» (منبع)
درباره این سایت